Präsens Indikativ Aktiv | Präsens Konjunktiv Aktiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpo | irrumpimus |
2. Person | irrumpis | irrumpitis |
3. Person | irrumpit | irrumpunt |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpam | irrumpamus |
2. Person | irrumpas | irrumpatis |
3. Person | irrumpat | irrumpant |
|
Präsens Indikativ Passiv | Präsens Konjunktiv Passiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpor | irrumpimur |
2. Person | irrumperis | irrumpimini |
3. Person | irrumpitur | irrumpuntur |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpar | irrumpamur |
2. Person | irrumparis | irrumpamini |
3. Person | irrumpatur | irrumpantur |
|
Imperfekt Indikativ Aktiv | Imperfekt Konjunktiv Aktiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpebam | irrumpebamus |
2. Person | irrumpebas | irrumpebatis |
3. Person | irrumpebat | irrumpebant |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irrumperem | irrumperemus |
2. Person | irrumperes | irrumperetis |
3. Person | irrumperet | irrumperent |
|
Imperfekt Indikativ Passiv | Imperfekt Konjunktiv Passiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpebar | irrumpebamur |
2. Person | irrumpebaris | irrumpebamini |
3. Person | irrumpebatur | irrumpebantur |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irrumperer | irrumperemur |
2. Person | irrumpereris | irrumperemini |
3. Person | irrumperetur | irrumperentur |
|
Perfekt Indikativ Aktiv | Perfekt Konjunktiv Aktiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrupi | irrupimus |
2. Person | irrupisti | irrupistis |
3. Person | irrupit | irruperunt |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irruperim | irruperimus |
2. Person | irruperis | irruperitis |
3. Person | irruperit | irruperint |
|
Perfekt Indikativ Passiv | Perfekt Konjunktiv Passiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irruptus sum | irrupti sumus |
2. Person | irruptus es | irrupti estis |
3. Person | irruptus est | irrupti sunt |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irruptus sim | irrupti simus |
2. Person | irruptus sis | irrupti sitis |
3. Person | irruptus sit | irruptus sint |
|
Plusquamperfekt Indikativ Aktiv | Plusquamperfekt Konjunktiv Aktiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irruperam | irruperamus |
2. Person | irruperas | irruperatis |
3. Person | irruperat | irruperant |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irrupissem | irrupissemus |
2. Person | irrupisses | irrupissetis |
3. Person | irrupisset | irrupissent |
|
Plusquamperfekt Indikativ Passiv | Plusquamperfekt Konjunktiv Passiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irruptus eram | irrupti eramus |
2. Person | irruptus eras | irrupti eratis |
3. Person | irruptus erat | irrupti erant |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irruptus essem | irrupti essemus |
2. Person | irruptus esses | irrupti essetis |
3. Person | irruptus esset | irrupti essent |
|
Futur Indikativ Aktiv | Futur Indikativ Passiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpam | irrumpemus |
2. Person | irrumpes | irrupetis |
3. Person | irrumpet | irrupent |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irrumpar | irrumpamur |
2. Person | irrumparis | irrupamini |
3. Person | irrumpatur | irrupantur |
|
FuturII Indikativ Aktiv | FuturII Indikativ Passiv |
| Singular | Plural |
1. Person | irrupero | irruperimus |
2. Person | irruperis | irruperitis |
3. Person | irruperit | irruperint |
|
| Singular | Plural |
1. Person | irruptus ero | irrupti erimus |
2. Person | irruptus eris | irrupti eritis |
3. Person | irruptus erit | irrupti erunt |
|